Wakacje to okres najintensywniejszych żniw trawy żubrowej. Jej zbiory to tajemnicza, wymagająca wiedzy i doświadczenia praca. Miejsca, w których rośnie turówka wonna (powszechnie nazywana trawą żubrową) znane są tylko nielicznym.Tylko kilka rodzin w Polsce zajmuje się zbiorami trawy żubrowej. Specjalność ta przetrwała u nich jako rodzinna tradycja. Są to doświadczeni zbieracze, którzy potrafią rozpoznać turówkę spośród wielu innych gatunków traw i znają w głębi Puszczy Białowieskiej miejsca jej bytowania. Wiedzą również, w jaki sposób trawa powinna być zbierana. Odcinając nadziemną części trawy uważają, aby nie wyrwać korzeni i móc powrócić w to samo miejsce podczas kolejnych zbiorów.
Trawa żubrowa - to określenie zwyczajowe, pod którym ukrywają się dwa gatunki traw: turówka wonna i turówka leśna. Są to drobne rośliny o wysokości od 40 do 60cm, posiadające charakterystyczny, mocny zapach świeżego siana. Zbiory turówki rozpoczynają się już w połowie czerwca, ale najintensywniejsze są w pierwszej połowie lipca. Wtedy to trawa ma soczyście zielony kolor i jest bardzo świeża, ale, co najważniejsze, zakończony jest już proces wydawania nasion.
Zbieracze pojawiają się w lesie tuż przed świtem. Pokonują codziennie dziesiątki kilometrów zbierając trawę źdźbło po źdźble. Turówka wonna rośnie w niewielkich kępach, na obszarze Puszczy Białowieskiej – jej zbieranie jest znacznie bardziej praco i czasochłonne niż zbiory owoców leśnych, ponieważ trawa żubrowa nie jest łatwa do rozpoznania. Następnie trawa żubrowa jest suszona w ciemnym i ciepłym miejscu, przebierana i zwijana w pęczki. W dalszym etapie trawa trafia do miejsca, w którym jest wnikliwie przeglądana i ręcznie przycinana na odpowiednią długość - w zależności od pojemności butelki Żubrówki, do której będzie przeznaczona. Źdźbła, które nie nadają się do dekoracyjnego wykorzystania stają się podstawą maceratu, który stanowi o unikalnym smaku, kolorze i zapachu Żubrówki. Nalew na trawie żubrowej ma intensywny, kolor, smak i zapach świeżo skoszonego siana. Niepowtarzalny, często nazywany smakiem puszczy, macerat służy do zaprawiania spirytusu i wody, które stanowią główną bazę do produkcji Żubrówki.
„Turówkę zbieramy już od wielu lat i każdego roku od czerwca nasz dom jest pełny jej zapachu. To trudna praca, wymagająca cierpliwości i wielu lat doświadczenia. W naszej rodzinie tradycja zbierania trawy trwa już od kilku pokoleń, dzięki czemu znamy miejsca wschodzenia trawy i umiemy ją rozpoznawać.” – mówi Irena Bobel, zbieraczka trawy żubrowej.
Trawa żubrowa jest rośliną, która rośnie dziko, wyłącznie w naturalnych warunkach. Nie ma możliwości, aby uzyskać ją poprzez hodowlę w wybranym miejscu. Z tego powodu praca zbieraczy jest wyjątkowo cenna. Ich wiedza, dokładność i znajomość okolic Puszczy Białowieskiej są niemożliwe do zastąpienia. Bez nich nie powstałoby wiele produktów, których receptury wykorzystują trawę żubrową, w tym nieformalnej wizytówki Polski – Żubrówki.
Źródło: www.news.webwweb.pl
